İTİRAF EDİYORUM: BEN İNSAN DEĞİLİM

Dün gazete manşetlerine ve akşam haberlerine düşen ve ağız dolusu tartışılan konuşmayı biliyorsunuz ya da bir şekilde duymuşsunuzdur. Diyarbakır Emniyet Müdürü bir yerlerde açıklama yaptı;

“Dağda ölen teröriste ağlamayan, insan değildir.”

Bu sözü duyunca irkildim. Birden, insanlık için yeni bir ölçü getirildiğini ve bu ölçüye göre “insan” olup olamayacağımı düşünmeye başladım.

30 yıla yaklaşan bir süredir ülkemizin kanayan yarası, binlerce Mehmet’i ya da vatan evladını bu dünyadan alıp götüren, binlercesinin kolunu bacağını, gözünü, umudunu, geleceğini yok eden, yakınlarını, ölene kadar geçmeyecek acılar içinde  bırakan ve vatana ihanet noktasındaki terörle geldiğimiz noktaya bakın!

“Birkaç Mehmet” tabir edilerek yıllardır bu ihanet savaşına sürülen, ölen, parçalanan ve “kanın yerde kalmayacak”, “şehidim hakkını helal et bize” boş lakırdılarıyla yaşamlarını parçalayıp yok ettiğimiz insanlara üzülecek yerde, senelerdir ülkemizin enerjisini yok eden, insanımızı yok eden çapulcu vatan hainlerine ağlayacağımız noktasına geldiğimize inanamıyorum.

Böyle bir noktada ve böyle bir ölçüyle insanlığımın test edilmesi aşamasında suskun kalmam, toplum olarak suskun kalmamız bu ölçüyü onaylamak anlamına gelecek.

İşte bu yüzden düşündüm ve açıkça itiraf ediyorum; “Ben insan değilim”