Zamanında, Benedikten mezhebinin manastırı ve gıda
imalathanesi olarak düzenlenmiş. Yapımına 10. Yüzyılda başlanmış, 1477 yılında
ağır bir yangın geçirmiş. Yeniden yapımına 1490’da başlanmış 1519’da tamamlanmış.
İç bezeme ve dekorasyonlarda genç Corregio’nun katkısı var. İç çerçevede yer
alan boyalı friz onun eseri olup öğrencileri tarafından da sürdürülmüş.
1524 yılında Corregio, halen “Galleria Nazionale di Parma’da”
da bulunan “Ölü İsa’ya ağıt” ve “Dört şehitler” bezemelerini tamamlar.
Kilisenin mermer cephesi 1604-1607 yıllarında barok stilde Simone Moschino tarafından yapılır. Sağda yer alan çan kulesi 1613 yılında Giovanni Battista Magnani tarafından tamamlanır. 75 metre yüksekliğinde ve Parma’nın en yüksek çan kulesidir.
Latin haçı biçimindeki iç plan Rönesans izleri taşır ki bunda Corregio’nun büyük katkısı vardır. Bazı eserlerde öğrencisi Michelangelo Anselmi’ninde yardımları bulunuyormuş. İç mekandaki 12 şapeldeki fresk süslemeler 16. Yüzyılın sonu ve 17. Yüzyılın başlarında Michele Colonna tarafından tamamlanır. Şapellerde Parmigianino, Cristoforo Caselli Antonio Begarelli, Emilio Taruffi, Cesaro Cesariano ve Girolamo Mazzola Bedoli’ya ait boyamalarda bulunuyor.
Manastır 3 revaklı ve iyon tarzı sütunlara sahip
Kilisenin mermer cephesi 1604-1607 yıllarında barok stilde Simone Moschino tarafından yapılır. Sağda yer alan çan kulesi 1613 yılında Giovanni Battista Magnani tarafından tamamlanır. 75 metre yüksekliğinde ve Parma’nın en yüksek çan kulesidir.
Latin haçı biçimindeki iç plan Rönesans izleri taşır ki bunda Corregio’nun büyük katkısı vardır. Bazı eserlerde öğrencisi Michelangelo Anselmi’ninde yardımları bulunuyormuş. İç mekandaki 12 şapeldeki fresk süslemeler 16. Yüzyılın sonu ve 17. Yüzyılın başlarında Michele Colonna tarafından tamamlanır. Şapellerde Parmigianino, Cristoforo Caselli Antonio Begarelli, Emilio Taruffi, Cesaro Cesariano ve Girolamo Mazzola Bedoli’ya ait boyamalarda bulunuyor.
Manastır 3 revaklı ve iyon tarzı sütunlara sahip